Jedną z podstawowych zasad Six Sigma jest skupienie się na kryteriach krytycznych dla klienta. Analiza głosu klienta (VoC) wykorzystywana w fazie Define cyklu DMAIC dostarcza szereg informacji o klientach ich potrzebach i wymaganiach. Wśród wielu zidentyfikowanych wymagań należy określić, które z nich są krytyczne. W tym celu wykorzystuje się wiele metod m.in QFD, model KANO, CTQ Tree. Jedną – moim zdaniem – ciekawą, choć może mniej popularną metodą stosowaną podczas realizacji projektów Six Sigma jest metoda MoSCoW.
MoSCoW |Technika priorytetyzacji, znana z zarządzania projektami, którą można z powodzeniem wykorzystać w analizie głosu klienta VoC, podczas fazy Define projektu Six Sigma.
Priorytetyzacja wymagań klienta w projekcie Six Sigma to ciągły proces, którego zadaniem jest wyodrębnienie najważniejszych na dany moment wymagań. Najczęściej dokonuje się ją z punktu widzenia Klienta, tego, co jest dla niego najważniejsze i co ma dla niego najwyższą wartość biznesową.
Techniką priorytetyzacji, znaną z zarządzania projektami, którą można z powodzeniem wykorzystać w analizie głosu klienta projektu Six Sigma, jest metoda MoSCoW, nazywana także analizą MoSCoW (dopuszczalny jest również zapis: MOSCOW). Została opracowana przez Dai Clegga, a po raz pierwszy użyto jej w metodyce DSDM (Dynamic Systems Development Method). Tajemnicza nazwa, kojarząca się z Federacją Rosyjską, to mnemonik, ułatwiający zapamiętywanie skrótu i trzeba powiedzieć że jest chwytliwy. Litery ,,o” w słowie MoSCoW pełnią funkcję wyłącznie nic nieznaczących łączników. Pozostałe litery pochodzą od:
- M – MUST (musi być),
- S – SHOULD (powinien być),
- C – COULD (może być),
- W – WON’T (nie będzie).
Aby lepiej zrozumieć rozwinięcie MoSCoW, należy pojąć istotę metody, która zakłada, że wszystkie wymagania są ważne, ale należy im nadać odpowiedni priorytet w taki sposób, aby jak najwcześniej przynosiły jak największe i najszybsze korzyści biznesowe. Jest to również korzystne w chwili, gdy istniej ryzyko przekroczenia czasu realizacji projektu, wtedy należy spełnić wymagania z kategorii M, a dopiero później z S i C.
Dobrym przykładem jest organizacja EURO 2012 w Polsce, stadiony musiały być gotowe (M) a autostrady (S)? …wystarczyło, że były przejezdne. Mistrzostwa udało się zorganizować, kibice dopisali, niestety piłkarze się nie popisali – ale to już historia.
Każde z wymagań projektu Six Sigma należy skategoryzować, przydzielając go do jednej z kategorii, mogąc w każdej chwili odpowiedzieć na pytanie: co jest dla nas wymaganiem krytycznym (M)ust have?, a co wymaganiem niezbyt istotnym (C)ould have?
MUST HAVE – są to wymagania krytyczne dla powodzenia projektu. Muszą się znaleźć w aktualnej fazie cyklu życia projektu, aby ten mógł się udać. Projekt uznaje się za porażkę, jeśli choć jedno wymaganie z tej kategorii nie zostało zawarte. Wymaganie MUST może zostać obniżone za zgodą wszystkich interesariuszy, jeśli pojawi się nowe, istotniejsze wymaganie.
SHOULD HAVE – to wymagania istotne dla powodzenia projektu, jednak nie będące konieczne w aktualnej fazie cyklu życia projektu. Są tak samo istotne jak wymagania z kategorii MUST, jednak nie krytyczne w danym momencie. Do tych wymagań można tworzyć obejścia, które pozwalają na spełnienie ich w inny sposób, a tym samym pozwala na powrót do nich w przyszłych fazach cyklu życia projektu.
COULD HAVE – wymagania mniej krytyczne, mówi się o nich: dobrze, żeby były. Spełnienie kilku z nich, które są łatwe do spełnienia często zwiększa zadowolenie klienta przy równoczesnym niskim koszcie, który trzeba ponieść, aby je dostarczyć.
WON’T HAVE (WOULD LIKE) – są to wymagania, które nie są planowane w harmonogramie cyklu życia projektu. Można do nich zaliczyć takie, które są najmniej krytyczne czy najmniej opłacalne lub nieodpowiednie w danym momencie. Rezygnuje się z nich lub rozpatruje ich dołączenie w następnych fazach. Nie oznacza to jednak, że nie są ważne. Zdarza się, że są nazywane Would have (mogłyby być), co sprawia, że kwestia dołączenia tych wymagań jest otwarta, jeśli trójkąt projektowy (zakres, budżet i czas) ulegną zmianie.
MoSCoW zakłada, że wszystkie wymagania są ważne, ale należy im nadać odpowiedni priorytet w taki sposób, aby jak najwcześniej przynosiły jak największe korzyści biznesowe.
W projekcie Six Sigma możemy użyć tej metody niezależnie od innych metod analizy i priorytetyzowania głosu klienta. Jest ona także pomocna w analizie zakresu projektu, pozwalając go zawęzić do istotnych kwestii w naszym Six Sigmowym projekcie. Lista naszych wymagań zawsze będzie zawierała elementy ważne, mniej ważne oraz te, których nie będziemy realizować podczas projektu Six Sigma lub nawet nigdy.
dobry, merytoryczny wpis.
Dzięki za ten wpis, bardzo dobrze wytłumaczona i objaśniona technika (o której nigdy nie słyszałem).
zgadzam się, dobrze się czytało, a nigdy wcześniej o tym nie słyszałam
bardzo dobry tekst 🙂 krótko i na temat!